Polanica - Zdrój miasto - ogród, które swym niepowtarzalnym klimatem i urokiem zachwyci każdego. Jej specyficzne położenie sprawia, iż lata są ciepłe, a zimy niezbyt srogie, a okoliczne zalesione wzgórza dodatkowo wpływają łagodząco na klimat.

"O lesie mówi się, że jest wielkim sprzymierzeńcem wód leczniczych, który wspólnie z nimi wspomaga proces uzdrawiania. Duże zasoby leśne w okolicach kurortu dają najlepszą gwarancję stałych i wydajnych źródeł. Lecznicze działanie pobytu w lesie wyraźnie widać po osobach wymagających wypoczynku, przepracowanych i znerwicowanych ." (na podst. Bedeker Polanicki, Z. Franczukowski)

Ale Polanica leczy nie tylko klimatem ... prosto z serca Gór Stołowych spływają podziemne wody mineralne, które dają początek polanickim źródłom słynącym z walorów leczniczych i smakowych. Jak powstają? To proste - dzięki opadom, systematycznie zasilającym odnawialne złoża wody.

Ale deszcz lub śnieg padający w Górach Stołowych to dopiero początek cyklu, który może trwać nawet kilka tysięcy lat! Woda powoli przesiąka w głąb ziemi, aż dociera do skał osadowych, głównie piaskowców i margli. Wypełnia szczeliny skalne i ścieka nimi, tworząc podziemne źródła. Na powierzchnię wydostaje się samoczynnie (są to tzw. wypływy artezyjskie) albo jest czerpana przez specjalnie wykonane odwierty.

No dobrze, ale skąd biorą się jej specyficzne właściwości? Krystaliczna czystość to efekt powolnego przesączania się wody przez naturalny filtr skalny. W czasie tej żmudnej wędrówki woda rozpuszcza minerały zawarte w skałach, nabierając przy tym ich właściwości – staje się mineralna! Dodatkowo z wrzącego wnętrza ziemi ulatnia się dwutlenek węgla, który w sposób naturalny nagazowuje wodę. W ten sposób powstają słynne polanickie szczawy.

Pieniawa Józefa

Pamięta XIX-wieczną modę na wyjazdy „do wód”. To najstarsze z mineralnych źródeł Polanicy, ochrzczone wpierw imieniem „Józef”, które później zmieniono na „Pieniawę Józefa”. Dobrze zapamiętać tę nazwę, bo przecież doskonale znasz wodę, która stąd pochodzi. To Staropolanka! Czerpana z dwóch ujęć w Polanicy-Zdroju, sięgających na głębokość odpowiednio 88,9 m (Pieniawa Józefa I) i 43 m (Pieniawa Józefa II).

Wielka Pieniawa

Obok Pieniawy Józefa to obecnie najstarsze polanickie źródło – woda pozyskiwana jest tu z odwiertu dokonanego w roku 1904, a więc ponad sto lat temu! Czerpana jest z głębokości 34,6 m w Polanicy-Zdroju. Jej skład ilościowy i jakościowy jest bardzo stabilny – od wieku zachowuje ona niezmiennie wysoką formę! To właśnie Wielką Pieniawą raczą się kuracjusze  w polanickiej pijalni. Warto zapamiętać, że w odróżnieniu od pozostałych źródeł, Wielka Pieniawa należy do samowypływów artezyjskich. Oznacza to, że do jej wydobycia nie potrzeba żadnych pomp, gdyż woda wypływa na powierzchnię pod własnym ciśnieniem!

Staropolanka 2000

O wodzie z tego źródła można powiedzieć bez przesady, że pochodzi z serca ziemi. Ujęcie P-300 w Polanicy-Zdroju, z którego jest czerpana, ma aż 269 m głębokości! Imponujące, prawda? Powolna droga, jaką musiała przemierzyć woda, by dotrzeć tak głęboko, odcisnęła na niej swe piętno – stąd takie bogactwo minerałów, pobudzające działanie, idealna przejrzystość i wyborny smak Staropolanki 2000! A jak ona musuje! Unikalny charakter tego źródła potwierdzają naukowcy, którzy zgodnie przyznają, że ten niepowtarzalny typ wody występuje tylko w Kotlinie Kłodzkiej!

Staropolanka Zdrój

Na północnym zachodzie ziem kłodzkich, przy granicy polsko-czeskiej, rozciąga się Park narodowy Gór Stołowych. Wspaniale zalesiony, pełen fascynujących form skalnych, zamieszkały przez wiele zwierząt, w tym zadomowione tu muflony pochodzące aż z Korsyki! To tutaj – w Jeleniowie koło Kudowy-Zdroju – z odwiertu o głębokości 20 m pozyskuje się Staropolankę Zdrój. Jej źródło, położone płycej niż polanickie, daje wodę o niskim poziomie mineralizacji, którą można z powodzeniem stosować do gotowania, do napojów, a nawet do celów kosmetycznych. Powiedzmy wprost – woda z kranu po prostu się do niej nie umywa!

(www.staropolanka.pl)